Экс-трэнер зборнай Беларусі Сядоў: «Леўчанка заўсёды была упартай ў добрым сэнсе. Калі верыла ў што-небудзь, дык працягвала гнуць сваю лінію насуперак усім»

Экс-трэнер зборнай Беларусі па баскетболе па фізпадрыхтоўцы Дзмітрый Сядоў для партала «Зеркало» ўспомніў, якой спартсменкай была Алена Леўчанка, якая абвясціла аб завяршэнні кар'еры.

«З Леўчанка мы ўзаемадзейнічалі ў зборнай Беларусі. Яна наклала адбітак на мае погляды. Потым я часта паўтараў спартсменам, у тым ліку ў зборнай Беларусі: «Мы тут працуем без фанатызму». Магчыма, кагосьці ўратаваў ад траўмаў.

Я захапляўся Леўчанка, яе працавітасцю. Яна – прыклад фанатызму. Я лічыў, што здароўе важней медалёў, а яна не шкадавала сябе. Нягледзячы на траўмы, аперацыі, Лена дамагалася выніку. І з гадамі яе суперматывацыя не слабела, што было дзіўна. У Насці Верамеенкі вось быў зусім іншы прынцып: калі можна нешта не рабіць, то навошта гэта рабіць? А Леўчанка не, яна засталася вернай сабе – рабіць усё па максімуму.

Лена заўсёды была упартай ў добрым сэнсе. Калі верыла ў што-небудзь, дык працягвала гнуць сваю лінію насуперак усім. Думаю, гэта жыццёвыя ўстаноўкі. Яна лідар па натуры. Не пойдзе за натоўпам, калі з ёй не згодныя.

Быў эпізод у 2008 годзе. Зборная рыхтавалася да Алімпіяды ў Пекіне. І ў спарынгу з Расіяй Леўчанка атрымала траўму. На кантрольны турнір у Францыі яна не паехала. Затое на Алімпіядзе згуляла вельмі добра (13,8 ачка і 10 падбораў у сярэднім за матч. – Заўв. рэд.). Як гаворыцца, не было б шчасця, ды няшчасце дапамагло.

Перад той траўмай была і іншая сітуацыя. Лена вырашыла, што ёй не хапае хуткасці. У нас другая трэніроўка на зборах у Стайках пачыналася ў 17:30. Леўчанка прапанавала папрацаваць дадаткова за гадзіну да гэтага. Я адказаў, што мне трэба параіцца з Буяльскім. Той сказаў, каб я з ёй абавязкова пайшоў. Інакш – будзе трэніравацца сама. Па шляху ў залу распавёў Лене адну гісторыю, другую. На нейкім этапе яна зразумела, што я зацягваю час. І зло сказала: «Мы тут не анекдоты прыйшлі распавядаць».

Яшчэ Леўчанка была адным з піянераў у Беларусі. Маю на ўвазе стаўленне да трэнажорнай залы. Раней лічылася недапушчальным у дзень спаборніцтваў ісці раніцай у залу. Маўляў, ўзняцце гантэлей адбіваецца на дакладнасці. А з Леўчанка мы, памятаю, удвая хадзілі ў трэнажорку перад вырашальнымі матчамі чэмпіянату Еўропы 2009 года і працягвалі выконваць пэўную сілавую працу. І цяпер многія ўжо пагадзіліся, што гэтая праца не ўплывае на каардынацыю, гнуткасць, хуткасць», – успомніў Сядоў.