Чыстоў пра страту цікавасці да белфутбола: «Да гэтага прывяла навакольнае становішча, атмасфера ў Беларусі, ды і ўсё жыццё ў цэлым»
кс-суддзя чэмпіянату Беларусі Сяргей Чыстоў у інтэрв'ю тэлеграм-каналу «О, спорт! Ты – мир!» патлумачыў, чаму страціў цікавасць да беларускага футбола.
– Нядаўна адзін беларускі арбітр мне сказаў, што ён сам за айчынным чэмпіянатам практычна не сочыць ужо некалькі гадоў, а судзіць больш для сябе, каб падоўжыць спартыўнае даўгалецце. З якім настроем вы судзілі ў апошнія гады?
– Раней для мяне кожны матч быў падобна святу, я яго аналізаваў, перажываў, што, магчыма, нешта не тое зрабіў, шукаў прычыны сваіх памылак. Але апошнія два гады кар'еры нават Агляды сваіх матчаў рэдка глядзеў, можна сказаць, практычна ніколі. Напрыклад, калі інспектар дасылаў моманты, у якіх я памыляўся, тады, безумоўна, глядзеў. А так, на здзіўленне, не было жадання. Вось мой калега кажа, што яму не цікавы беларускі чэмпіянат. А ў маім выпадку памнажайце на два. І такое стаўленне нарадзілася рэзка, у адзін момант. Напэўна, да гэтага прывяла ўся навакольнае становішча, атмасфера ў Беларусі, у выглядзе спорту, ды і ўсё жыццё ў цэлым.
– Калі вы не атрымлівалі задавальнення ад працы на матчах, навошта два гады мучылі сябе?
– Зноў жа – хлопцы, зносіны. У распранальні размовы з калегамі, жарты і прыколы. Падчас матчу – канцэнтрацыя на футболе. І гэта дазваляла адцягвацца ад рэчаў, якія былі па-за спортам.
– Маглі скончыць карʼеру раней?
– Не, напэўна. У Беларусі даходы не самыя вялікія, і тыя ж 140 долараў за матч – грошы не лішнія. Да таго ж прызначалі не на адзін матч, а на некалькі, у тым ліку ў першай лізе. Набягала па 500 долараў у месяц. Таксама грошы. Але, як я казаў вышэй, усё роўна гэта не тая прычына, дзеля якой я гатовы быў заставацца ў судзействе і наогул у Беларусі.
– Можна сказаць, што вас вымусілі скончыць карʼеру?
– Так, усе абставіны вымусілі, усё, што адбывалася вакол. Скажу шчыра, пасля ўсяго, што рабілася ў Беларусі ў 2020-м, Мне нялёгка было канцэнтравацца на футболе. І да гульні, і нават у дзень матчу пра футбол практычна не думаў. Зносіны з калегамі на стадыёне праходзілі нават не на футбольныя тэмы. Адзіны час, калі была поўная канцэнтрацыя на матчы, гэта непасрэдна на полі. Там ужо трэба адпавядаць. У астатні час думкі былі далёкія ад спорту, – сказаў Чыстоў.
