Арцём Мілеўскі: «У коме снілася, што мы забілі жанчыну, забралі яе пярсцёнак і звалілі»

Беларускі экс-форвард Арцём Мілеўскі расказаў пра сны, якія ён бачыў падчас знаходжання ў штучнай коме.

– Калі выйшаў з комы, у цябе адвярнула жаданне піць ці было яшчэ спачатку, што, тыпу, хочацца даць джазу?

– Ды не, які джаз?

– Адвярнула адразу?

– Па-першае, я ўсё памятаю, што адбывалася ў коме, якія моманты былі ўжо пасля таго, як я прыйшоў у сябе. Я ляжаў з такімі штукамі, з бінтамі, каб у мяне нават не было рухаў цела, не хацелася піць, есці. Я прасіў лекараў: «Развяжыце гэтыя штукі».

Мінуў дзень-два. Я пачаў усё адмотваць назад, як усё склалася, што было ў коме. Гэта ўвогуле бляха.

– Ты памятаеш сны?

– Так.

– Можаш падзяліцца якім-небудзь адным, напрыклад?

– Калі я ўжо пачаў казаць – то магу падзяліцца. Самае такое, напэўна, што камусьці можа быць весяла.

Не ведаю, адкуль гэта ўзялося ў галаве. Мы з прыяцелем праз інтэрнэт нібыта даведаліся, што ёсць дарагое кольца, якое прадае жанчына ў Турцыі.

Вырашылі паехаць на справу. Сур'ёзна, без усялякіх жартаў, мы сабралі рэчы, паехалі. Мы хацелі абрабаваць жанчыну, забраць у яе кольца і зʼехаць з ім.

У выніку жанчыну забілі. Уяўляеш? Такое ў сне было, што мы забілі жанчыну, забралі кольца і звалілі адтуль ##### [нафіг].

– А ты адчуваў, тыпу, што гэта рэальнасць?

– Проста рэальнасць. Жанчына забітая, кольца ў нас, і мы проста тупа адтуль звальваем, і ўсё – след знік.

Наступная гісторыя. Я ў «Кафэ 128». Там нейкі лекар пападаецца, які быў лекарам у мяне ў «Дынама» Брэст. Думаю: «Што ён там робіць?».

Гэта значыць, я ляжу, зноў-такі, прывязаны да гэтых штук, прашу ў іх вады. Яны нічога не даюць, накшталт, забараняюць. Потым я зʼяжджаю, яны мяне кладуць на каталку, яны мяне вязуць на левы бераг у нейкі цэнтр рабіць нейкія здымкі для ўнутраных органаў.

Мы на каталцы едзем, нейкае трызненне проста. Там робяць гэтыя фатаграфіі і гэтак далей. Мы збіраемся, едзем зваротна. Зноў нейкі рух.

– Гэта слайдамі ўсё адбывалася?

– Так, слайдамі – раз-два-тры-чатыры. Потым сітуацыя такая, што я іду ўжо па вуліцы і бачу, што некалькі звычайных мінакоў ідуць тупа ў зімовай шапцы, на якой напісана Timi10 – гэта мой нікнэйм ва ўстаграме. Думаю: «Нічога сабе! Хто ў маёй шапцы? Што ўвогуле адбываецца?»

Пасля гэтага ўсяго я шмат пра што думаў. Тры гісторыі такія бачыў нейкімі слайдамі. Зразумець, як тут адно да другога складана. Гэта адбывалася цягам 6 дзён, – сказаў Мілеўскі.