Вайну АБФФ і «Мінспорта» пагасілі выклікам у адміністрацыю Лукашэнкі – загадалі падпарадкавацца «дзяржаве»

Вайна паміж лукашэнкаўскім так званым міністэрствам па спорце і Беларускай федэрацыяй футбола з-за фармату чэмпіянату другой лігі, здаецца, завяршылася. Прынамсі, у публічным полі. Федэрацыя 6 траўня правяла пазачарговае пасяджэнне выканкама, дзе было прынята рашэнне, што турнір Д3 пройдзе ў фармаце чэмпіянатаў абласцей і Мінска. Фактычна менавіта так і настойвалі ў псеўдаміністэрстве.

Аднак усё роўна засталіся пытанні, якія вымагаюць адказаў. І мы паспрабавалі іх адшукаць.

АБФФ на сваім сайце пасля выканкама праінфармавала пра вынікі. Усё звялося да некалькіх сухіх пунктаў, якія потым патлумачыў намеснік старшыні федэрацыі Андрэй Васілевіч. У прыватнасці, па словах функцыянера, чэмпіянат у Д3 адбудзецца ў два этапы – рэгіянальны і фінальны. За першы будуць адказваць абласныя федэрацыі футбола і упраўленні спорту ў лукашэнкаўскіх выканкамах па абласцях. А вось фінальны этап, і толькі ён, – гэта ўжо зона адказнасці АБФФ, якая і будзе яго курыраваць і праводзіць. У верасні адбяруць па дзве-тры каманды ад кожнага рэгіёна, з іх сфармуюць пул з 16 калектываў, якія будуць змагацца за чэмпіёнства.

Па вялікім рахунку, на гэтым настойвала «Мінспорту», а вось фармат, які актыўна прасоўвала АБФФ, застаўся незапатрабаваным. Васілевіч, па сутнасці, зняпраўдзіў словы, якія агучваў раней. Сёння функцыянер запэўнівае, што ніякіх рознагалоссяў з так званым міністэрствам не было, а мелі месца «працоўныя моманты, была, хутчэй, недаказанасць і залішняя напружанасць у СМІ з прычыны таго, што інфармацыя выходзіла часткова і кожны інтэрпрэтаваў яе так, як хацеў». Пры гэтым яшчэ 8 красавіка федэрацыйны клерк казаў: «Адкуль узялося супрацьстаянне – у мяне могуць быць толькі здагадкі, а адказу на гэтае пытанне няма». Плюс заяўляў, што адкруціць сітуацыю з фарматам Д3 АБФФ няма магчымасці.

А як жа ў выніку немагчымае стала магчымым? Раскажам некаторыя дэталі капітуляцыі АБФФ.

Нам вядома, што ў панядзелак на выканкаме АБФФ старшыня «Нёмана» Іван Варсовіч прапанаваў стварыць асобны дывізіён для рэзервістаў. Па сутнасці, вярнуць першынство дубляў, ад якога адмовіліся з гэтага сезона. Логіка гродзенскага менеджара – таленавітай моладзі для развіцця патрэбная канкурэнцыя альбо з моцнымі аднагодкамі, альбо з камандамі, дзе ёсць вопытныя футбалісты, а справы хаця б адносна вядуцца на прафесійным узроўні. Па сутнасці, дзеля гэтага федэрацыя і стварала свой кампактны трэці дывізіён, але ў «міністэрскім» першынстве вельмі шмат давядзецца гуляць з аматарамі, якія здольныя за матч прапусціць і 50 мячоў. І наўрад ці ў такіх матчах магчымае развіццё.

Аднак супраць асобнага дывізіёна для дубляў выказаўся так званы міністр спорту Сяргей Кавальчук, які прысутнічаў на выканкаме. Ён сказаў, што сёння «няма магчымасці рабіць яшчэ адзін турнір», і падтрымаць Варсовіча ніхто не вырашыўся.

Выканкам завяршыўся тым, што быў прыняты фармат, на якім так настойвала псеўдаміністэрства. І тут паўстае галоўнае пытанне: чаму ж АБФФ, якая некалькіх тыдняў так зацята адстойвала сваю пазіцыю, раптам вырашыла прагнуцца?

Па нашай інфармацыі, некаторы час таму Шарснёў і Кавальчук былі выкліканыя на сустрэчу з першым намеснікам адміністрацыі Лукашэнкі Максімам Рыжанковым. І той заявіў, што «вайна «Мінспорту» і АБФФ» мусіць неадкладна быць спыненая. Як? Так, як «кажа і хоча дзяржава». А «дзяржава», паводле пазіцыі Рыжанкова, гэта так званае міністэрства. У далейшым ніхто – ні адміністрацыя, ні лукашэнкаўскі НАК, ні сам дыктатар, які ў лютым журыў футбольных спрачальнікаў за няздольнасць дамовіцца, – вяртацца да гэтага пытання не хочуць. Па сутнасці, Шарснёву далі зразумець, што змагацца бессэнсоўна.

Каб зусім не прыніжаць дзейнасць федэрацыі, якая, уласна, і адказвае за футбол у краіне, было вырашана даверыць правядзенне фінальнага этапа Д3 менавіта АБФФ. Шарснёў прыняў гэтыя правілы гульні.

Да таго ж усе бакі на нарадзе ў адміністрацыі сышліся ў меркаванні, што далейшае супрацьстаянне «Мінспорту» і АБФФ можа прывесці да санкцый з боку УЕФА, а гэта можа паставіць пад санкцыі ўвесь беларускі футбол, і тады ўжо дастанецца і псеўдаміністэрству, і федэрацыі.

Такім чынам і прыйшлі да «кампрамісу», які 6 траўня быў зафіксаваны на выканкаме АБФФ.