Все новости

Юрый Майсевіч: «Той бок казаў, што мы прымушалі Ціманоўскую бегчы тую эстафету. Ды ніхто не прымушаў!»

7 сакавіка, 09:13

63-гадовы беларускі спецыяліст Юрый Маiсевіч успомніў Алімпійскія Гульні ў Токіа і сітуацыю з эстафетай.

Нагадаем, што за ціск на Крысціну Ціманоўскую Майсеевіч быў дыскваліфікаваны на 5 гадоў.

– Вы кажаце, што вам не паверылі. А патлумачылі вам, чаму не вераць?

– Там жа ведаеце якая сістэма на Захадзе: хто першы падаў у суд, за тым і праўда. Я так думаю. Ціманоўская падала першая – ёй паверылі. І нават нягледзячы на тое, што за мной было 30 чалавек спартсменаў, трэнеры... усё роўна мне не паверылі.

Па-другое, той бок казаў, што мы прымушалі Ціманоўскую бегчы тую эстафету [4 па 400]. Ды ніхто не прымушаў! У нас быў цэйтнот, у нас здарылася зусім нечаканае адхіленне некалькіх дзяўчынак. Адзін чалавек, які вёў спартсменак, памыліўся ў [бюракратычных пытаннях], і мы, ужо пастаўленыя перад фактам адсутнасці спартсменак, прыехалі на Алімпіяду. Але палічылі, што будзе вельмі несправядліва праз гэта здымаць усю каманду. Тым больш мы заваявалі права выступіць у эстафеце на Алімпіядзе. Больш за 50 краін праходзілі адбор, і мы трапілі ў лік 16 лепшых. Таму мы пачалі казаць, каб каманда эстафету ўсё ж такі прабегла. Не хапала чацвёртай дзяўчынкі. Мы вырашылі, што гэта будзе Эльвіра Герман. Перагаварылі з трэнерам, ён даў згоду. Мы не сталі Эльвіры казаць пра гэта, таму што трэнер сказаў, што ёй трэба спачатку прабегчы свой выгляд. А калі сказаць ёй аб эстафеце, то пачнуцца дадатковыя лішнія думкі, гэта можа перашкодзіць. Герман хацеў у фінал трапіць у бегу на 100 метрах з бар'ерамі. Мы не сказалі. А пятую спартсменку мы дапісалі, таму што так належыць – падаваць заяўку з пяці спартсменак. Маўляў, адна запасная. І мы Ціманоўскую запісалі пятай.

Больш за тое, сцяжок з заяўкай ужо да таго часу ўпаў, мы і так на два дні затрымалі падачу заяўкі на эстафету. Але нам дазволілі, мы падалі склад крыху пазней. А яшчэ быў нюанс у тым, што я і начальнік каманды Артур Шумак нейкі час былі ізаляваныя ад каманды. Мы ляцелі асобна ад каманды, у самалёце выявілі ў некалькіх пасажыраў ковід. У нас з Шумаком усё было ў парадку, адмоўныя вынікі тэстаў, але нас усё роўна змясцілі на 10 дзён у каранцін. Паўтаруся, мы былі ізаляваныя ад каманды, нічога не маглі зрабіць. Нават у сталовую хадзілі асобна. Увогуле, сітуацыя патавая. Уяўляеце, я – галоўны трэнер, кіраўнік дэлегацыі лёгкай атлетыкі, а апынуўся ў такім становішчы.

Асобным аўтобусам мяне і начальніка каманды везлі на стадыён. І Шумак атрымлівае смс ад Ціманоўскай: «а чаму я бягу?» І тут сувязь знікае, таму што мы выязджалі з цокальнага паверха гасцініцы. Аўтобус знаходзіўся пад зямлёй. Мы вырашылі, што адкажам крыху пазней, праз паўгадзіны, калі прыедзем на стадыён. Растлумачым, чаму так атрымалася.

Але мы прыехалі на стадыён, а Ціманоўская, не дачакаўшыся нашага адказу, запусціла ў эфір на ўвесь свет, што мы такія-сякія, начальнікі ўсё прафукалі, прымушаюць яе бегчы, хоць самі ва ўсім вінаватыя і нічога пры гэтым не патлумачылі і гэтак далей. Думаю, ёй адразу ўсё паведамілі, як казаць і што пісаць. Гэта ўсё зразумела. Пісала ў сваім Instagram. Мы, умоўна, у 12 гадзін падалі склад, а менш чым праз гадзіну пачалося ўжо гэта ад Ціманоўскай. Але мы былі ў цэйтноце, таму што і арганізатары патрабавалі ўжо тэрмінова падаваць заяўку, інакш каманду не дапусцяць. І вось так усё атрымалася.

А потым ужо на радзіме пачалі Цытаваць спартсменку, усё запусцілася ў медыя. Ціманоўская ўбачыла гэта, сваякі пачалі тэлефанаваць, пытацца, што адбываецца. Маўляў, пра спартсменку кажуць, што яна такая дрэнная.

Потым, калі ўвечары мы з ёй пагаварылі, яна нават, здалося, супакоілася. Але, прабачце, калі яна сказала, што выкінецца з акна, мне нават давялося ўжываць ненарматыўную лексіку. Потым яна супакоілася, сказала, што, можа, на наступны дзень выступіць на тэлебачанні, папрасіць прабачэння за свае словы і паводзіны. І ўсё будзе нармальна. Але яна так і не супакоілася. Калі людзі, астатнія члены дэлегацыі, пагутарылі з ёй, убачылі яе, было прынята калектыўнае рашэнне, што яе ўсё ж такі трэба адпраўляць [у Беларусь], таму што... вось коратка вам выклаў, – сказаў Майсевіч.