Новы паварот у прапагандзе: спартыўны свет без беларусаў губляе грошы (базы пустыя, цікавасць на ТБ падае) і не мае, з кім супернічаць
Вось такая бяда.
Белспорт працягвае знаходзіцца пад міжнародным банам у пераважнай большасці відаў у адказ на вайну, якую Расія з 24 лютага вядзе ва Украіне пры падтрымцы рэжыму Лукашэнкі. А некаторыя прадстаўнікі белспорта працягваюць знаходзіць у сітуацыі, у якой аказаліся, радасныя моманты.
Як аказалася, гэта яшчэ не ўсё - актывізаваўся і кірунак "свет без нас нікуды". Выказванне ў такім духу прыйшло, у прыватнасці, з дзяржТБ ад кіраўніка (толькі што ў чарговы раз пераабранага) беларускіх паралімпійцаў Алега Шэпеля, камітэт якога пару месяцаў таму адхілілі на міжнародным узроўні. Сказаўшы, што «заўсёды ўсё сканчаецца мірам» (дзе ідзе вайна, калярэжымныя таварышы лічаць за лепшае не згадваць), Шэпель следам раптоўна намякнуў на страты, якія нясуць вялікія турніры праз адсутнасць на іх беларускіх паралімпійцаў.
«Спадзяюся, што мір будзе ў хуткім часе, да Паралімпіяды, таму што выдатна разумеюць, што без удзелу расійскіх спартоўцаў, беларускіх ужо ўзровень чэмпіянатаў свету і Еўропы, узровень Паралімпійскіх гульняў зусім іншы. А раз узровень нашмат меншы, адсюль і спонсары, і тэлебачанне, то-бок усё завязана», – сказаў Шэпель.
У гэтым выказванні нейкая бяда з гуманізмам - мала таго, што зусім не ён у Шэпеля з'яўляецца прычынай жадання міру, дык яшчэ атрымліваецца, што спонсары і тэлебачанне абавязкова шукаюць у спаборніцтвах людзей з абмежаванымі магчымасцямі выгаду. На справе, акрамя простай чалавечнасці, ёсць яшчэ інстытут рэпутацыі, які сапраўды працуе на фундатараў Паралімпіяды па-за залежнасцю ад яе складу (дастаткова ўспомніць, хто адмяніў у Мінску чэмпіянат міру па хакеі - NIVEA, Liqui Moly і г.д.).
Але ў Шэпеля ў цэлым выйшла своеасаблівая размова з тэлепрапагандыстамі - функцыянер яшчэ пахваліў рэжым Лукашэнкі за разуменне, што "даць пенсію і сацыяльнае жыллё - гэта не вырашэнне праблемы інвалідаў". Наогул Шэпель даносіў думку пра неабходнасць сацыялізацыі тых, каго ён не вельмі ветліва называе інвалідамі, але атрымалася, што сацыялізацыя не дапаўняе, а замяняе сабой жыллё (хоць, калі ўспомніць гісторыю брата прарэжымнай спартоўкі Таццяны Драздоўскай, які на вазку туліўся ў інтэрнаце, з якога яшчэ і выселілі, гучыць праўдзіва).
Яшчэ больш фантазій выявілася ў новым нумары часопіса беларускага алімпійскага камітэта (галоўны рэдактар - правераны прапагандыст Сяргей Канашыц). Міністр спорту Лукашэнкі Сяргей Кавальчук не падкачаў - і секануў па любімай сістэмай схеме: параўнаць тэхнічныя вынікі шэраговых турніраў з найбуйнейшымі, пасля чаго прыпісаць сабе вялікія медалі. Тое, што на вынік уплывае і лепш знаёмая дома пляцоўка, і ўзровень канкурэнцыі, у гэтых развагах не ўлічваецца ніколі - але нават калі забыцца на гэта, Кавальчук усё роўна напароў:
• «Таццяна Халадовіч на ЧБ са сваім вынікам апынулася б са срэбрам першынства планеты» - окей, падпісантка за рэжым сапраўды далёка кінула прыкладна ў адзін час з ЧС, і яе выніку чыста тэхнічна хапіла б для срэбра, але рэальны другі прызёр Кара Ўінгер неўзабаве кінула на лепшы вынік сезона, ды і бронзавая японка Харука Кітагучы дома палепшыла паказчыкі на два з лішнім метры - а ў Халадовіч сапраўды атрымаўся б найлепшы кідок па-за роднымі сценамі?
• «Ілля Шымановіч у плаванні на 50 метраў з паказаным вынікам стаў бы чэмпіёнам свету» – гэта ўжо няпраўда нават тэхнічна, бо пры механічным пераносе часу з паспяховага для Шымановіча ЧБ на фірмовым «палцінніку» брасам на ЧС ён стаў бы другім;
• «Аліна Гарнасько са сваімі баламі не ведала роўных» – гэтая падпісантка за Лукашэнку на пары невялікіх турніраў абагнала суперніц з Расеі ў мнагабор'і, вось толькі нават у Дубаі суддзі ў відзе, дзе вынік залежыць ад іх адзнак, былі беларускімі – і пераносіць вынікі на ЧС тут яшчэ большае дурноцце, чым у відах, дзе фіксуюцца метры або секунды.
На гэтым Кавальчук не спыніўся - і стаў называць плюсы ад міжнароднага бана. Напрыклад, вы маглі не ведаць, а зараз, аказваецца, у белспорце вырашаюцца пытанні, на якія да бана «не заставалася часу, сіл і магчымасцяў» праз «вечную медальную гонку» (быццам цяпер няма такой жа, толькі ўжо на спаборніцтвах з расейцамі). Але галоўны "велізарны плюс" - не паверыце, эканамічны.
«У Расіі ўсе віды спорту знаходзяцца на ўзроўні вышэй за сярэднесусветныя, і пастаянныя выступы, канкурэнцыя з расійскімі атлетамі, правядзенне сумесных трэніровачных збораў – гэта атрыманне вялізнай практыкі і неверагодная карысць. Дарагіх пералётаў у Еўропу, выдаткаў на пражыванне, зборы і харчаванне там не стала, усяго гэтага ў пераліку выдаткаў больш няма. Сваімі спартоўцамі мы ўвесь час загружалі замежныя базы і спартыўныя аб'екты, везлі ім прыбытак», – прасвятліў «міністр».
Навошта ён санкцыянаваў «вываз прыбытку», знаходзячыся з 2018-га ў рэжыма на пасадзе, калі даўно можна было папрасіцца ў Расію? Наколькі танней, чым у Еўропу, палёт, напрыклад, у Хабараўск, дзе з перавернутым дзяржсцягам спаборнічалі беларускія цяжкаатлеты? Што ўвогуле такое «сярэднесусветны ўзровень», як яго вызначыць і ці сапраўды ўсе віды спорту праверыў на яго Кавальчук? Загадкі, загадкі. Відавочна ўсё толькі з пазіцыі рэжымнага міністра - іншай аналітыкі ў яго для нас няма:
«Расія – цудоўны спаборніцкі плацдарм, па сваёй тэрыторыі яна ў разы большая за Еўропу. Так, там 50 дзяржаў, але ў Расіі 86 рэгіёнаў! Што мы губляем? Нічога» (а мы дадамо, што ў адпаведнасці з міжнародным правам у Расіі толькі 81 рэгіён ды яшчэ асобна разглядаюцца Масква і Санкт-Пецярбург – астатняе належыць Украіне).
А давяршыў браваду кіраўнік ралійнай каманды мінскага аўтазавода Сяргей Вязовіч, які без «Дакара» застаўся яшчэ ў пачатку 2022-га - на МАЗ як прадпрыемства, звязанае з рэжымам, наклалі санкцыі. Але Вязовіч таксама неяк не надта засмучаны – упэўнены, што гэта не ягоная каманда, а арганізатары “Дакара” “шмат што страцілі”. МАЗаўскі функцыянер жа цалкам задаволены ўдзелам у расійскім ралі «Шаўковы шлях» і выдаў заяву «многім нядобразычліўцам».
- Кажуць, маўляў, зараз спаборнічаеце толькі з КАМАЗам. Але ж і раней на ўсіх спаборніцтвах мы канкуравалі толькі з расійскай камандай. Тыя, хто едзе 20-м ці 30-м у гонках, проста не траплялі ў поле нашага зроку. Членаў гэтых экіпажаў мы бачылі толькі ў сталовай. А на трасе мы ехалі ў асяроддзі то чатырох, то сямі КАМАЗаў - ужо шмат гадоў у нашу дужанне ніхто не можа ўмяшацца. Свой узровень мы моўчкі пацвярджаем на трасе, - пафасна апісаў Вязовіч.
Каб на гэта адказаць, нават слоў не трэба - проста прывядзем выніковы пратакол апошняга для МАЗа "Дакара"-2021 і ўбачым двух чэхаў, якія перадаюць прывітанне са сталовай з месцаў вышэй за прадстаўніка беларускай каманды. Сам Вязовіч, дарэчы, тады сышоў праз паломку аўто.
А яшчэ ў часопісе прывялі схему грузавіка, на якім ганяюцца МАЗаўцы - і нешта без такой несяброўскай Еўропы і ЗША там нікуды.
На здзіўленне, галоўным голасам супрацьлеглай пазіцыі ў часопісе стала не хто іншая, як Дар'я Домрачава. Экс-біятланістка заявіла, што «адсутнасць магчымасці спаборнічаць на сусветным узроўні» звязана з рызыкай страціць матывацыю, а на пытанне, ці не захоча Кітай, дзе яна працавала, стварыць біятлонны турнір разам з Беларуссю і Расіяй, адказала коратка: «У кітайскіх спартоўцаў сёння ёсць магчымасць спаборнічаць на сусветным узроўні, і такі варыянт для набору досведу і прафесійнага росту нельга ўпускаць».
