Вадзім Скрыпчанка: «Па ходу першага тайма з «Гомелем» 6 выхаванцаў «Мінска» знаходзіліся ў стартавым складзе. Думаю, што такі напрамак і павінен быць у развіцці клуба»
Галоўны трэнер «Мінска» Вадзім Скрыпчанка пракаментаваў нічыю з «Гомелем» у заключным матчы вышэйшай лігі, а таксама ацаніў сезон, у якім сталічная каманда стала 6-й у чэмпіянаце Беларусі.
– Матч з «Гомелем» атрымаўся добры. Галоўнае, што ў абедзвюх каманд была матывацыя – мы былі побач у турнірнай табліцы і зразумела, што пераможца гульні быў бы вышэй у табліцы. Такі захоўвалася ў нас матывацыя ў вочным супрацьстаянні з гамяльчанамі. Зразумела, што стараўся данесці да каманды, каб мы не арыентаваліся на расклады ў турнірнай табліцы, а што ў нас ёсць канкрэтны матч, канкрэтная матывацыя – перамагчы ў гэтым матчы. Такім чынам пастараўся наладзіць каманду, і мы выйшлі ў баявым добрым стане для таго, каб дабіцца перамогі ў матчы з «Гомелем».
Трэба ўлічваць, што і сапернік быў добра матываваны. «Гомель» – каманда даволі добрага ўзроўню. Матч атрымаўся, на мой погляд, роўны: і па стварэнні галявых сітуацый, і па напале.
Калі ў першым тайме была роўная гульня, але ў канцоўцы мы не дапрацавалі пры сітуацыі, калі нам забілі гол. Зразумела, што мы разбяром, прааналізуем, пакажам рабятам, дзе яны не дапрацавалі ў гэтым моманце. І з 11-метровага прапусцілі мяч.
У перапынку ў найкароткі перыяд часу трэба было прымаць рашэнне, перабудоўвацца ці не на іншую тактычную сістэму гульні. Тут скажу, што прыняў слушнае рашэнне, таму што Чарнавок даўно не гуляў у нас у стартавым складзе, і, выходзячы на замену, не так шмат часу атрымліваў. Перайшлі на гульню па сістэме 4-4-2 або 4-2-3-1 – як каму больш падабаецца – і сталі з'яўляцца моманты.
Хоць да таго, як Радзівон Пячура забіў, у нас таксама былі небяспечныя моманты ля нашых варот. І тут спатрэбіўся нейкі час, каб хлопцы перастроіліся з сістэмы 3-5-2 на 4-2-3-1 і не даваць зон. Але калі Пячура рэалізаваў свой момант, я лічу, што мы перахапілі ініцыятыву і валодалі перавагай.
Былі небяспечныя ўдары, але, нажаль, не забілі мы другі гол. Хаця, магчыма, апошнія тры хвіліны кампенсаванага часу, напэўна, хлопцы адчулі, што нічыя нам дазваляе застацца на 6-м месцы, і мы не ішлі наперад, хаця можна было б.
Нічыя сёння па гульні. Віншую «Мінск» з заканчэннем чэмпіянату, хлопцаў я ўсіх павіншаваў. 6-е месца, я думаю, гэта плацдарм для далейшага росту для кожнага з футбалістаў і каманды.
– Пракаментуйце гэты сезон вышэйшай лігі для «Мінска».
– Думаю, што калі эмоцыі ўлягуцца, то можна будзе прааналізаваць гэты сезон. Зразумела, што ён у нас падзяліўся, калі браць па кадравым рэсурсе, на дзве часткі.
Калі ў першай палове сезона ключавыя ролі ў камандзе гулялі тыя людзі, якія сышлі ўлетку, то ў другой частцы чэмпіянату да нас дадаліся новыя людзі. Натуральна, што ў нейкай ступені гэта была ўжо іншая каманда. Зразумела, што, калі людзі мяняюцца, сыходзяць, дадаюцца, то патрэбны час, каб выбудаваць гульню і выкарыстоўваць па максімуме моцныя якасці футбалістаў. Натуральна, не ў індывідуальным плане, а ў камандным механізме, каб каманда выглядала.
На працягу другога круга мы былі ў пастаянным пошуку паміж атакай і абаронай: ці здольныя мы гуляць у 2 цэнтральных абаронцы надзейна ў абароне, пры гэтым паспяхова гуляючы ў атацы. Па выніку мы, вядома, не дабралі ачкоў у параўнанні з першым кругам. Мы набралі 18 ачкоў у другім крузе, а ў першым – 26. Зноў-такі гэта звязана з тым, што ў нас перайначылася крыху каманда.
Я не кажу, што гэта дрэнна ці добра, што гэта прычына, што мы менш ачкоў у другім крузе набралі, але заўсёды ёсць разуменне таго, што дасягнуць нечага больш значнага, чым ужо ёсць. А ёсць 6-е месца.
Вядома, больш цэласна трэба выглядаць і па складзе, і па кадравым рэсурсе, і па збалансаванасці каманды. Вось дык вось падзяліліся два кругі чэмпіянату на два адрэзкі, дзе мы гулялі двума рознымі камандамі.
Але самае галоўнае, што я паглядзеў, што падчас першага тайма з «Гомелем» 6 выхаванцаў «Мінска» знаходзіліся ў стартавым складзе. Гэта прагрэс, гэта гаворыць аб тым, што нашы маладыя хлопцы, напрыклад Радзівон Пячура, Данііл Душэўскі, ужо сёння могуць выходзіць у стартавым складзе і рабіць пэўны вынік для каманды. Я думаю, што такі кірунак і мусіць быць у развіцці «Мінску».
Давяраць сваім выхаванцам не штучна, а з добрым трэніровачным працэсам і добрым падыходам да іх, як да асоб. Тады яны будуць мець веру, упэўненасць у сваіх сілах і прагрэсіраваць. Калі пералічыць гэтых хлопцаў, то крыху розныя пакаленні: Сяргей Пушнякоў, Павел Прышывалка 1999 года нараджэння, Радзівон Пячура, Данііл Душэўскі, Глеб Гурбан і Глеб Якушэвіч – 6 выхаванцаў. У мяне ўзнікла пэўнае задавальненне ад таго, што так склаліся абставіны, – сказаў Скрыпчанка.
⚽️Чэмпіянат свету-2022 па-беларуску і без VPN! Пампуй дадатак Tribuna.com
