Фітнес-трэнер Гуткоўскі: «Калі цябе захлістваюць эмоцыі, ты не думаеш пра страх»
Фітнес-трэнер Дзяніс Гуткоўскі распавёў, як перажываў пратэсты ў Беларусі ў 2020-м годзе.
– Не думалі проста ціха пераседзець?
– Не, вядома. Калі цябе захлістваюць эмоцыі, ты не думаеш пра страх. Да таго ж я быў упэўнены, што сяду і, наадварот, хацеў паспець як мага больш выказаць, зрабіць нешта.
Праўда, стаў больш асцярожным, выкладваў ролік і тут жа выключаў тэлефон, мы змянілі кватэру, а я наогул кожную ноч начаваў у розных месцах.
Але на акцыі не хадзіць не мог. Як і многія, вядома, верыў. Пра расчараванні, якія непазбежна пачаліся, не хочацца казаць.
Але ўжо тады бачыў, што на ўлады не дзейнічаюць нашы шматлікія выхады, што мы не зможам змагацца супраць узброеных да зубоў сілавікоў.
Зразумеў, што адзіны лагічны спосаб у гэтай сітуацыі – страйк, але толькі ўсеагульны, каб рэальна паралізавала краіну, калі стаіць транспарт, не працуюць крамы, школы, заводы.
Не трэба было нават выходзіць на пратэсты, проста застаньцеся дома і выключыце тэлефон. На ўсіх амапаўцаў бы не хапіла.
Мы самі сышлі ў страйк, я з першага дня, Таццяна крыху пазней. Нейкі час наіўна меркаваў, што так паступіць большасць. Лічыў, людзям проста трэба растлумачыць, і ў мікрафон на мітынгах казаў, што нашы маршы – гэта крута, але гэта ўсяго толькі дэманстрацыя. Мы дэманструем, колькі нас, вось мы такія ёсць, вось нашы патрабаванні.
Але калі ты ставіш ультыматум, дрэнны чалавек на гэта заўсёды скажа: «А што ты мне зробіш?» І вось на гэта мы не маглі адказаць.
Да гэтага часу лічу, што нам патрэбен быў «ціхі бунт» накшталт сэцэсіі ў Старажытным Рыме. Там, калі Патрыцыі занадта заціскалі плебеямі, тыя проста сыходзілі з гораду, і жыццё ў ім спынялася. І каб іх вярнуць, Патрыцыі выконвалі патрабаванні людзей.
Я пазнаёміўся з Сяргеем Дылеўскім, ён таксама гарэў гэтай ідэяй. Спрабаваў звяртацца на розныя каналы, у розныя дэмакратычныя структуры. Было крыўдна, што адны жыццё паклалі, а іншыя нават з зоны камфорту не выйшлі, – сказаў Гуткоўскі.