Чэмпіён АГ-1980 Тараненка: «Амаль пры кожным трэнеры нацкаманды па цяжкай атлетыцы па 5-8 станоўчых допінг-проб, але яны працуюць»

Чэмпіён Алімпійскіх гульняў 1980 года ў Маскве па цяжкай атлетыцы Леанід Тараненка раскрытыкаваў федэрацыю свайго віду спорту і трэнераў, пры якіх здарыліся допінг-скандалы з беларускай зборнай.

– Пакуль працаваў у алімпійскай сферы, да кіраўніцтва прыйшлі зусім староннія для цяжкай атлетыкі людзі. А потым выявіў, што федэрацыя не мела патрэбу ў маіх паслугах.

Тут ёсць рыса, характэрная для штангістаў. Гэта індывідуалізм. Кожны лічыць сябе пупам зямлі.

Выступаў такі штангіст Андрэй Рыбакоў. Ён добра рваў, але не ўмеў штурхаць. Здавалася б, яго магілёўскім трэнерам добра было б звярнуцца да тых, хто разбіраецца ў гэтым руху. Трэба рабіць тое, што рабіць майстар. Ну, не падабаюся вам я, дык звернецеся да Курловіча. Ці наадварот. Але трэнер, які ніжэйшы за ўзровень, ніколі не звернецца да лепшага.

Ці ледзь не пры кожным трэнеры нацкаманды было па 5-8 дадатных спроб, завошта федэрацыю потым і дыскваліфікавалі. Але яны працуюць як нічога не было. Некампетэнтныя працаўнікі федэрацыі ідуць у іх на повадзе і сапраўды лічаць, што без анаболікаў паднімаць нельга. Хаця гэта не так.

– Тады не магу не спытаць: вы свой рэкорд (276 кг у штуршку, якія трымаліся 33 гады – Tribuna.com) на чым паставілі?

– Прэпараты, якія мы прымалі, тады не лічыліся забароненымі. Цяпер мілдранат і той забаронены. Мы выкарыстоўвалі прэпараты, якія дапамагаюць сінтэзу бялку, якія аднаўляюць. Яны былі анабалічнага дзеянні. Але гэта не анаболікі. Ну і тым больш так жорстка зараджацца, каб потым трапляцца на допінг-кантролях, – такога не было, – распавёў Тараненка.